Mezmurlar. Chapter 141

1 Seni çağırıyorum, ya RAB, yardımıma koş!Sana yakarınca sesime kulak ver!
2 Duam önünde yükselen buhur gibi,El açışım akşam sunusu gibi kabul görsün!
3 Ya RAB, ağzıma bekçi koy,Dudaklarımın kapısını koru!
4 Yüreğim kötülüğe eğilim göstermesin,Suç işleyenlerin fesadına bulaşmayayım;Onların nefis yemeklerini tatmayayım.
5 Doğru insan bana vursa, iyilik sayılır,Azarlasa, başa sürülen yağ gibidir,Başım reddetmez onu.Çünkü duam hep kötülere karşıdır.
6 Önderleri kayalardan aşağı atılınca,Dinleyecekler tatlı sözlerimi.
7 Sabanla sürülüp yarılmış toprak gibi,Saçılmış kemiklerimiz ölüler diyarının ağzına.
8 Ancak gözlerim sende, ey Egemen RAB,Sana sığınıyorum, beni savunmasız bırakma!
9 Koru beni kurdukları tuzaktan,Suç işleyenlerin kapanlarından.
10 Ben güvenlik içinde geçip giderken,Kendi ağlarına düşsün kötüler.